Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

in visceribus C

  • 1 viscus [1]

    1. vīscus, eris, n. u. häufiger Plur. viscera, um, n. (vieo), die inneren Teile des tierischen Körpers, die Eingeweide, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: viscus omne, Cels.: rancenti viscere, Lucr. – 2) insbes., die Eingeweide, sowohl die edleren, wie Lunge, Leber, Herz usw., als die unedleren, wie Magen, Gedärme usw., Cels. u.a.: Tityus viscere pascit aves, Leber, Tibull.: haerentia viscere tela, Herz oder Brust, Ov.: dah. viscera, Mutterleib, Quint. u. Ov., Magen, Ov., Gedärme, Ov., Hoden, Plin. u. Petron., die säugende Brust, Nemes.: viscera spargere, die Eingeweide nach allen Seiten hervordringen lassen (v. Selbstmörder), Sen. de prov. 2, 11. – B) übtr., viscera, das Fleisch, soweit die Haut es bedeckt, e visceribus sanguis exeat, Cic.: viscera eorum apponit, Cic.: boum visceribus vesci, Cic. – II) meton., Plur. viscera, 1) v. Pers.: a) das eigene Fleisch, Fleisch und Blut = das eigene Kind, die eigenen Kinder, diripiunt avidae viscera nostra ferae, Ov.: nec dolor armasset contra viscera matrem, Ov.: eripite viscera mea ex vinculis, Curt.: viscera sua visceribus suis aleret, Val. Max.: bildl., v. den eigenen Schriften, viscera sua flammis inicere, Quint. 6. prooem. § 3. – b) die Lieblinge, magnarum domuum, Iuven. 3, 70. – 2) die Eingeweide = das Innere, Innerste einer Sache, viscera montis, Verg.: terrae, Ov.: telluris ima, Sil.: rei publicae, Cic.: causae, Cic.: inhaeret in visceribus malum, Cic.: quae mihi in visceribus haerent, in dem Innersten meiner Seele, tief in dem Gedächtnis, Cic.: intima viscera animae meae, Augustin.: tyrannus haerens visceribus nobilissimae civitatis, Liv.: neu in viscera vertite vires, gegen eure eigenen Mitbürger führt nicht Bürgerkrieg, Verg. – 3) das Herzblut = Mittel, Vermögen, aerarii, Cic.: pecunia erepta ex rei publicae visceribus, dem Herzblute des Staates abgepreßtes, Cic.: de visceribus suis et filii sui satisfacere alci, Cic.

    lateinisch-deutsches > viscus [1]

  • 2 viscus

    1. vīscus, eris, n. u. häufiger Plur. viscera, um, n. (vieo), die inneren Teile des tierischen Körpers, die Eingeweide, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: viscus omne, Cels.: rancenti viscere, Lucr. – 2) insbes., die Eingeweide, sowohl die edleren, wie Lunge, Leber, Herz usw., als die unedleren, wie Magen, Gedärme usw., Cels. u.a.: Tityus viscere pascit aves, Leber, Tibull.: haerentia viscere tela, Herz oder Brust, Ov.: dah. viscera, Mutterleib, Quint. u. Ov., Magen, Ov., Gedärme, Ov., Hoden, Plin. u. Petron., die säugende Brust, Nemes.: viscera spargere, die Eingeweide nach allen Seiten hervordringen lassen (v. Selbstmörder), Sen. de prov. 2, 11. – B) übtr., viscera, das Fleisch, soweit die Haut es bedeckt, e visceribus sanguis exeat, Cic.: viscera eorum apponit, Cic.: boum visceribus vesci, Cic. – II) meton., Plur. viscera, 1) v. Pers.: a) das eigene Fleisch, Fleisch und Blut = das eigene Kind, die eigenen Kinder, diripiunt avidae viscera nostra ferae, Ov.: nec dolor armasset contra viscera matrem, Ov.: eripite viscera mea ex vinculis, Curt.: viscera sua visceribus suis aleret, Val. Max.: bildl., v. den eigenen Schriften, viscera sua flammis inicere, Quint. 6. prooem. § 3. – b) die Lieblinge, magnarum domuum, Iuven. 3, 70. – 2) die Eingeweide = das Innere, Innerste einer Sache, viscera montis, Verg.: terrae, Ov.: telluris ima, Sil.: rei
    ————
    publicae, Cic.: causae, Cic.: inhaeret in visceribus malum, Cic.: quae mihi in visceribus haerent, in dem Innersten meiner Seele, tief in dem Gedächtnis, Cic.: intima viscera animae meae, Augustin.: tyrannus haerens visceribus nobilissimae civitatis, Liv.: neu in viscera vertite vires, gegen eure eigenen Mitbürger führt nicht Bürgerkrieg, Verg. – 3) das Herzblut = Mittel, Vermögen, aerarii, Cic.: pecunia erepta ex rei publicae visceribus, dem Herzblute des Staates abgepreßtes, Cic.: de visceribus suis et filii sui satisfacere alci, Cic.
    ————————
    2. viscus, ī, m., s. viscum .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > viscus

  • 3 viscera

    1.
    viscus, ĕris, and more freq. in the plur.: viscĕra, um, n. [prop. the soft parts; cf.: viscum, viscidus], the inner parts of the animal body, the internal organs, the inwards, viscera (the nobler parts, the heart, lungs, liver, as well as the ignobler, the stomach, entrails, etc.; cf.: ilia, intestina, exta).
    (α).
    Sing.: mortui praecordia et viscus omne, Cels. praef. med.; Lucr. 1, 837; 3, 719; Tib. 1, 3, 76; Ov. M. 6, 290; 15, 365; Luc. 3, 658; Quint. Decl. 1, 14; Nemes. Cyn. 139.—
    (β).
    Plur. (only so in class. prose), Cels. 4, 11; 7, 9, 2; Lucr. 2, 669; 3, 249; 3, 375 al.; Ov. M. 7, 601; 8, 846; 12, 390; 15, 314; id. F. 4, 205 al.—Of the uterus, Quint. 10, 3, 4; Dig. 48, 8, 8.—Of the testicles, Petr. 119; Plin. 20, 13, 51, § 142.—
    B.
    Transf.
    1.
    The flesh, as lying under the skin:

    cum Herculi Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus,

    Cic. Tusc. 2, 8, 20: ut multus e visceribus sanguis exeat, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    heu quantum scelus est, in viscera viscera condi!

    Ov. M. 15, 88:

    boum,

    Cic. N. D. 2, 63, 159:

    taurorum,

    Verg. A. 6, 253; 8, 180.—
    2.
    The fruit of the womb, offspring, child ( poet. and in post-Aug. prose):

    (Tereus) in suam sua viscera congerit alvum,

    Ov. M. 6, 651; 8, 478; 10, 465; id. H. 11, 118; cf. Curt. 4, 14, 22:

    viscera sua flammis inicere,

    i. e. one's own writings, Quint. 6, praef. § 3 Spald.—
    II.
    Trop., like our bowels, for the interior, inward or inmost part:

    itum est in viscera terrae,

    Ov. M. 1, 138:

    montis (Aetnae),

    Verg. A. 3, 575:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,

    Cic. Phil. 1, 15, 36:

    in venis atque in visceribus rei publicae,

    id. Cat. 1, 13, 31; cf. id. Tusc. 4, 11, 24:

    haec in dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis visceribus causae sumenda sunt,

    id. de Or. 2, 78, 318: quae (enkeleusmata) mihi in visceribus haerent, id. Att. 6, 1, 8:

    neu patriae validas in viscera vertite vires,

    i. e. her own citizens, Verg. A. 6, 833:

    de visceribus tuis,

    i. e. from your means, property, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7; so,

    aerarii,

    id. Dom. 47 fin.: magnarum domuum, the heart, i. e. the favorite, Juv. 3, 72.
    2.
    viscus, i, v. viscum init.

    Lewis & Short latin dictionary > viscera

  • 4 viscus

    1.
    viscus, ĕris, and more freq. in the plur.: viscĕra, um, n. [prop. the soft parts; cf.: viscum, viscidus], the inner parts of the animal body, the internal organs, the inwards, viscera (the nobler parts, the heart, lungs, liver, as well as the ignobler, the stomach, entrails, etc.; cf.: ilia, intestina, exta).
    (α).
    Sing.: mortui praecordia et viscus omne, Cels. praef. med.; Lucr. 1, 837; 3, 719; Tib. 1, 3, 76; Ov. M. 6, 290; 15, 365; Luc. 3, 658; Quint. Decl. 1, 14; Nemes. Cyn. 139.—
    (β).
    Plur. (only so in class. prose), Cels. 4, 11; 7, 9, 2; Lucr. 2, 669; 3, 249; 3, 375 al.; Ov. M. 7, 601; 8, 846; 12, 390; 15, 314; id. F. 4, 205 al.—Of the uterus, Quint. 10, 3, 4; Dig. 48, 8, 8.—Of the testicles, Petr. 119; Plin. 20, 13, 51, § 142.—
    B.
    Transf.
    1.
    The flesh, as lying under the skin:

    cum Herculi Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus,

    Cic. Tusc. 2, 8, 20: ut multus e visceribus sanguis exeat, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 14, 34:

    heu quantum scelus est, in viscera viscera condi!

    Ov. M. 15, 88:

    boum,

    Cic. N. D. 2, 63, 159:

    taurorum,

    Verg. A. 6, 253; 8, 180.—
    2.
    The fruit of the womb, offspring, child ( poet. and in post-Aug. prose):

    (Tereus) in suam sua viscera congerit alvum,

    Ov. M. 6, 651; 8, 478; 10, 465; id. H. 11, 118; cf. Curt. 4, 14, 22:

    viscera sua flammis inicere,

    i. e. one's own writings, Quint. 6, praef. § 3 Spald.—
    II.
    Trop., like our bowels, for the interior, inward or inmost part:

    itum est in viscera terrae,

    Ov. M. 1, 138:

    montis (Aetnae),

    Verg. A. 3, 575:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,

    Cic. Phil. 1, 15, 36:

    in venis atque in visceribus rei publicae,

    id. Cat. 1, 13, 31; cf. id. Tusc. 4, 11, 24:

    haec in dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis visceribus causae sumenda sunt,

    id. de Or. 2, 78, 318: quae (enkeleusmata) mihi in visceribus haerent, id. Att. 6, 1, 8:

    neu patriae validas in viscera vertite vires,

    i. e. her own citizens, Verg. A. 6, 833:

    de visceribus tuis,

    i. e. from your means, property, Cic. Q. Fr. 1, 3, 7; so,

    aerarii,

    id. Dom. 47 fin.: magnarum domuum, the heart, i. e. the favorite, Juv. 3, 72.
    2.
    viscus, i, v. viscum init.

    Lewis & Short latin dictionary > viscus

  • 5 viscus

    I vīscus, eris n. (преим. pl.)
    tunĭca inhaesit visceribus C(пропитанная кровью Hecca) одежда прилипла к мясу (Геркулеса)
    heu, quantum scelus est in viscera viscera condi! O — о, как преступно, когда одна плоть поглощает другую!
    3) (материнское) чрево, утроба, лоно
    4) плод чрева, родное детище, (самое) близкое существо
    vires in viscera patriae vertere V — обратить свои силы против детей (своей) родины, т. е. собственных сограждан
    5) pl. самая середина, нутро, глубь, глубина (montis V; rei publicae C)
    alicui in visceribus haerere C — глубоко запасть в сердце (врезаться в чью-л. память)
    viscera rerum Lcn — средоточие государственной жизни, т. е. (римский) сенат
    6) pl. достояние, состояние, имущество, средства ( rei publicae C)
    viscera aerarii C — государственные денежные средства (суммы), казна
    7) = testiculi ( exsecta viscera Pt)
    II vīscus, ī m. Pl = viscum

    Латинско-русский словарь > viscus

  • 6 vīscera

        vīscera um, n    [cf. viscum], the inner parts of the body, internal organs, inwards, viscera, entrails: de putri viscere nascuntur apes, O.: in visceribus (tela) haerebunt: penetrant ad viscera morbi, O.— The flesh: cum (tincta tunica) inhaesisset visceribus: quantum scelus est, in viscera viscera condi! O.: taurorum, V.— The fruit of the womb, offspring, child: (Tereus) in suam sua viscera congerit alvum, O.: eripite viscera mea ex vinculis, Cu.; cf. Neu patriae validas in viscera vertite virīs, i. e. her own sons, V.— Fig., the interior, inmost part, heart, centre, bowels, vitals, life: itum est in viscera terrae, O.: montis (Aetna), V.: in venis atque in visceribus rei p.: de visceribus tuis satis facturus quibus debes: magnarum domuum, i. e. the favorite, Iu.

    Latin-English dictionary > vīscera

  • 7 haereo

    haereo, haesī, haesūrus, ēre (aus *haeseo), hangen, stecken, kleben, festsitzen, I) im allg.: 1) eig.: pugnus in mala haereat, Ter.: classis in vado haerebat, Curt.: haerens in salo navicula, Hieron.: haerens tabulae (v. Schiffbrüchigen), Hieron.: h. in equo, Cic., od. equo, Hor., fest zu Pferde sitzen, sich gut im Sattel halten, sattelfest sein: os devoratum fauce cum haeret lupi, Phaedr.: terra radicibus suis (mit ihren W.) haereat, Cic.: pars superiori ossi malarum haeret, Cels.: duabus haerentes hastis, Liv.: cuspis in tergis visa est haerere, schien haften zu wollen, Ov.: haeret pede pes, es haftet Fuß an Fuß, Verg.: h. in complexu alcis, Quint., od. amplexibus, Ov., jmd. fest umarmt halten: h. osculo, Liv.: vix ossibus haerent, hängen in Haut u. Knochen, Verg. – v. Gestirnen, fest stehen (Ggstz. discurrere), nec enim est quod existimes septem sola discurrere, cetera haerere, Sene ben. 4, 23, 4. – im Bilde, v. Übeln, haerere visceribus civitatis, Liv.: in visceribus Graeciae, Liv. – 2) übtr.: a) an einem Orte festsitzen, verweilen, hic haereo, Cic.: h. circa muros urbis, Curt. – b) h. alci, an jmd. beständig sich anschließen, wie eine Klette hangen, ihm nicht von der Seite gehen, Plin. ep. u. Verg.: ebenso lateri alcis, Plin. pan.: apud alqam (meretricem), sich hängen an usw., Plaut.: comes haeret, Mart.: haeret ager Mario, verbleibt ihm, Mart. – im feindl. Sinne, haerere in tergo od. in tergis od. bl. tergis hostium, dem F. auf dem Nacken sitzen, Liv., Tac. u. Curt.: so auch h. visceribus cervi, Verg. – c) ein (bloßes) Anhängsel bilden, sich anhängen, ne in turba quidem haerere plebeium, Liv.: conviva nec ultimus haesi, Mart. – d) hangen, festhangen, festsitzen, haften, festhangen bleiben, von etw. nicht lassen, in od. bei etw. bleiben, aushalten, beharren, od. sich in etw. verfangen, von etwas nicht loskommen ( fortkommen) od. sich nicht losmachen können, haerere in iure ac praetorum tribunalibus, Cic.: dolor animo infixus haeret, Cic.: haeret animo tuo gaudium, Plin. pan.: in oculis, immer vor Augen (gegenwärtig) sein, Cic.: in vultu patris, den V. fest ansehen, Ov.: visae cupidine virginis haeret, er betrachtet lange mit Sehnsucht die J., Ov.: memoria rei in populo haerebit, Cic.: in memoria, Cic.: in pectore, Ov.: haerent infixi pectore vultus verbaque, Verg.: menti, vorschweben, Ov.: crimen haeret in alqo, Cic.: peccatum haeret alci, Cic.: in eadem sententia, Cic.: haeret in causa semper, Cic.: in iis poenis, quae etc., sich verfangen, Cic.: haerent repetundarum criminibus, Tac.: circa libidines, Suet. – haeret mihi, es haftet mir im Gedächtnis, es ist mir erinnerlich, m. folg. indir. Fragesatz, Traian. in Plin. ep. 10, 95 (96). – II) mit dem Nbbegr. der gehemmten Bewegung = wie angewurzelt stehen bleiben, stecken bleiben, stut zen, stocken, 1) eig.: aspectu territus haesit continuitque gradum, Verg.: lingua haeret metu, stockt vor F., Ter.: vox faucibus haesit, Verg.: h. in salebra, s. salebra. – sprichw., s. aqua(no. I, A, d) u. 2. lutum (no. I). – 2) übtr.: a) stocken = aufgehalten-, in seinem Fortgang gehemmt werden, aufhören, Aeneae manu victoria haesit, Verg.: amor haesit, Ov. – b) stocken = in Verlegenheit sein, keinen Rat wissen, haerebat nebulo, Cic.: haerere homo, versari, rubere, Cic.: haereo quid faciam, Ter.: in nominibus, die N. nicht erraten können, Cic.

    lateinisch-deutsches > haereo

  • 8 viscus

    [st1]1 [-] viscŭs, ĕris, n. (surtout au plur.): - [abcl][b]a - viscères (coeur, foie...); entrailles, intestin. - [abcl]b - estomac, ventre. - [abcl]c - sein (d'une mère); progéniture, enfant. - [abcl]d - chair (qu'on mange), viande. - [abcl]e - le fond de l'âme ou du coeur, affection, esprit, souvenir. - [abcl]f - coeur (partie intime d'une chose), sein, entrailles. - [abcl]g - Plin. Petr. testicule. - [abcl]h - ressources.[/b]    - visceris pulsus, Quint.: les battements du coeur.    - demisso in viscera censu, Ov.: après avoir mangé toute sa fortune.    - mea viscera, Ov.: ma fille.    - esse intra viscera, Ov.: être encore dans le sein de sa mère.    - viscera sua flammis injicere, Quint. 6, praef.: jeter dans les flammes ses propres entrailles (= son ouvrage).    - viscera terrae, Ov.: sein de la terre.    - de visceribus suis satisfacere, Cic.: se saigner pour payer (ses créanciers). [st1]2 [-] viscus, i, m. - [abcl][b]a - gui. - [abcl]b - glu (faite avec le gui). - [abcl]c - Arn. gomme, résine. - [abcl]d - au fig. glu, piège.[/b] [st1]3 [-] Viscus, i, m.: Viscus (nom d'homme).
    * * *
    [st1]1 [-] viscŭs, ĕris, n. (surtout au plur.): - [abcl][b]a - viscères (coeur, foie...); entrailles, intestin. - [abcl]b - estomac, ventre. - [abcl]c - sein (d'une mère); progéniture, enfant. - [abcl]d - chair (qu'on mange), viande. - [abcl]e - le fond de l'âme ou du coeur, affection, esprit, souvenir. - [abcl]f - coeur (partie intime d'une chose), sein, entrailles. - [abcl]g - Plin. Petr. testicule. - [abcl]h - ressources.[/b]    - visceris pulsus, Quint.: les battements du coeur.    - demisso in viscera censu, Ov.: après avoir mangé toute sa fortune.    - mea viscera, Ov.: ma fille.    - esse intra viscera, Ov.: être encore dans le sein de sa mère.    - viscera sua flammis injicere, Quint. 6, praef.: jeter dans les flammes ses propres entrailles (= son ouvrage).    - viscera terrae, Ov.: sein de la terre.    - de visceribus suis satisfacere, Cic.: se saigner pour payer (ses créanciers). [st1]2 [-] viscus, i, m. - [abcl][b]a - gui. - [abcl]b - glu (faite avec le gui). - [abcl]c - Arn. gomme, résine. - [abcl]d - au fig. glu, piège.[/b] [st1]3 [-] Viscus, i, m.: Viscus (nom d'homme).
    * * *
    I.
        Viscus, visci, m. g. et Viscum, visci. Plin. De la glu.
    \
        Visco tactus sum vehementer. Plaut. Je suis fort englué.
    \
        In visco inhaerescere. Cic. Estre englué, et ne se povoir desgluer.
    \
        Oblinere se visco. Varro. S'engluer.
    \
        Viscum. Virgil. Du guy.
    II.
        Viscus, visceris, pen. corr. n. gen. Virgil. Toute la chair qui est entre la peau et les os, Les entrailles, La fressure.
    \
        Liquefacta viscera. Virgil. Pourriz.
    \
        Spumantibus visceribus ardens. Iuu. Fort esmeu et courroucé.

    Dictionarium latinogallicum > viscus

  • 9 haereo

    haereo, haesī, haesūrus, ēre (aus *haeseo), hangen, stecken, kleben, festsitzen, I) im allg.: 1) eig.: pugnus in mala haereat, Ter.: classis in vado haerebat, Curt.: haerens in salo navicula, Hieron.: haerens tabulae (v. Schiffbrüchigen), Hieron.: h. in equo, Cic., od. equo, Hor., fest zu Pferde sitzen, sich gut im Sattel halten, sattelfest sein: os devoratum fauce cum haeret lupi, Phaedr.: terra radicibus suis (mit ihren W.) haereat, Cic.: pars superiori ossi malarum haeret, Cels.: duabus haerentes hastis, Liv.: cuspis in tergis visa est haerere, schien haften zu wollen, Ov.: haeret pede pes, es haftet Fuß an Fuß, Verg.: h. in complexu alcis, Quint., od. amplexibus, Ov., jmd. fest umarmt halten: h. osculo, Liv.: vix ossibus haerent, hängen in Haut u. Knochen, Verg. – v. Gestirnen, fest stehen (Ggstz. discurrere), nec enim est quod existimes septem sola discurrere, cetera haerere, Sene ben. 4, 23, 4. – im Bilde, v. Übeln, haerere visceribus civitatis, Liv.: in visceribus Graeciae, Liv. – 2) übtr.: a) an einem Orte festsitzen, verweilen, hic haereo, Cic.: h. circa muros urbis, Curt. – b) h. alci, an jmd. beständig sich anschließen, wie eine Klette hangen, ihm nicht von der Seite gehen, Plin. ep. u. Verg.: ebenso lateri alcis, Plin. pan.: apud alqam (meretricem), sich hängen an usw., Plaut.: comes haeret, Mart.: haeret ager Mario, verbleibt ihm, Mart. – im
    ————
    feindl. Sinne, haerere in tergo od. in tergis od. bl. tergis hostium, dem F. auf dem Nacken sitzen, Liv., Tac. u. Curt.: so auch h. visceribus cervi, Verg. – c) ein (bloßes) Anhängsel bilden, sich anhängen, ne in turba quidem haerere plebeium, Liv.: conviva nec ultimus haesi, Mart. – d) hangen, festhangen, festsitzen, haften, festhangen bleiben, von etw. nicht lassen, in od. bei etw. bleiben, aushalten, beharren, od. sich in etw. verfangen, von etwas nicht loskommen ( fortkommen) od. sich nicht losmachen können, haerere in iure ac praetorum tribunalibus, Cic.: dolor animo infixus haeret, Cic.: haeret animo tuo gaudium, Plin. pan.: in oculis, immer vor Augen (gegenwärtig) sein, Cic.: in vultu patris, den V. fest ansehen, Ov.: visae cupidine virginis haeret, er betrachtet lange mit Sehnsucht die J., Ov.: memoria rei in populo haerebit, Cic.: in memoria, Cic.: in pectore, Ov.: haerent infixi pectore vultus verbaque, Verg.: menti, vorschweben, Ov.: crimen haeret in alqo, Cic.: peccatum haeret alci, Cic.: in eadem sententia, Cic.: haeret in causa semper, Cic.: in iis poenis, quae etc., sich verfangen, Cic.: haerent repetundarum criminibus, Tac.: circa libidines, Suet. – haeret mihi, es haftet mir im Gedächtnis, es ist mir erinnerlich, m. folg. indir. Fragesatz, Traian. in Plin. ep. 10, 95 (96). – II) mit dem Nbbegr. der gehemmten Bewegung = wie angewurzelt stehen bleiben, stecken bleiben, stut-
    ————
    zen, stocken, 1) eig.: aspectu territus haesit continuitque gradum, Verg.: lingua haeret metu, stockt vor F., Ter.: vox faucibus haesit, Verg.: h. in salebra, s. salebra. – sprichw., s. aqua (no. I, A, d) u. 2. lutum (no. I). – 2) übtr.: a) stocken = aufgehalten-, in seinem Fortgang gehemmt werden, aufhören, Aeneae manu victoria haesit, Verg.: amor haesit, Ov. – b) stocken = in Verlegenheit sein, keinen Rat wissen, haerebat nebulo, Cic.: haerere homo, versari, rubere, Cic.: haereo quid faciam, Ter.: in nominibus, die N. nicht erraten können, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > haereo

  • 10 inhaereo

    in-haereo, haesī, haesum, ēre
    1) цепляться, приставать, липнуть, льнуть (ad aliquam rem, aliquā re или alicui rei C etc.); быть утверждённым ( sidera caelo inhaerentia C)
    2) быть тесно связанным, корениться ( virtutes voluptatibus inhaerent C); укорениться, засесть (visceribus и in visceribus C; in mentibus C)
    3) быть преданным ( alicui O); ревностно заниматься, усердно предаваться ( studiis O)

    Латинско-русский словарь > inhaereo

  • 11 inhaereo

    in-haereo, haesī, haesum, ēre, in od. an etwas hangen, stecken, schweben, kleben, angewachsen sein, I) eig.: angit inhaerens, Verg.: lingua inhaeret, klebt an, Cic.: inh. ad saxa, Cic.: tergo, Ov.: sidera sedibus suis inhaerent, Cic.: visceribus, Cic.: corpore, Verg. – II) übtr.: tergo, auf dem Nacken sitzen (bildl.), Liv.: u. so tergis fugientium, Curt.: alci semper, anhangen, treu ergeben sein, Ov.: studiis, Ov.: cogitationibus, nachhängen, Val. Max.: oculis, vor Augen schweben, Ov.: u. so oculis animisque, Vell.: in mentibus, haften, Cic.: virtutes voluptatibus inhaerent, haben stets ihre Wurzel im V., Cic.: inhaeret in visceribus illud malum, hat sich festgesetzt, Cic.: opinatio inhaerens, Cic.

    lateinisch-deutsches > inhaereo

  • 12 adhaereo

    adhaerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. - [st2]1 [-] être attaché à, s'attacher à. [st2]2 [-] être attenant, toucher à, être contigu, être voisin. [st2]3 [-] venir à la suite.    - alicui adhaerere: être toujours aux côtés de qqn.    - adhaerere saxis (dat.), Liv.: être attaché aux rochers.    - adhaerere in visceribus, Cic.: être attaché aux entrailles.    - adhaerere fronte, Ov.: être attaché au front.    - adhaerere jumento, Gell. 20, 1: se tenir à cheval.    - pallium quâ humerum adhaeret, Tert.: à l'endroit où le manteau est fixé sur l'épaule.    - adhaerere obsidioni, Amm. 19, 3: s'acharner à un siège.    - adhaeserunt in me omnia tela, Cic.: tous les traits ont porté sur moi.    - adhaeret altissimis invidia, Vell. 1, 9: l'envie s'attache à tout ce qui est grand.    - (ei) cognomen adhaeret, Hor. S. 2, 2, 56: le surnom lui est resté.    - nulli fortunae adhaerebat animus, Liv. 41, 20: son esprit ne s'attachait à rien.    - vineis modica silva adhaerebat, Tac. H. 2, 25: il y avait à côté des vignes un tout petit bois.    - vix extremum adhaesisti, Cic.: tu fus à grand peine nommé le dernier (à la questure).
    * * *
    adhaerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. - [st2]1 [-] être attaché à, s'attacher à. [st2]2 [-] être attenant, toucher à, être contigu, être voisin. [st2]3 [-] venir à la suite.    - alicui adhaerere: être toujours aux côtés de qqn.    - adhaerere saxis (dat.), Liv.: être attaché aux rochers.    - adhaerere in visceribus, Cic.: être attaché aux entrailles.    - adhaerere fronte, Ov.: être attaché au front.    - adhaerere jumento, Gell. 20, 1: se tenir à cheval.    - pallium quâ humerum adhaeret, Tert.: à l'endroit où le manteau est fixé sur l'épaule.    - adhaerere obsidioni, Amm. 19, 3: s'acharner à un siège.    - adhaeserunt in me omnia tela, Cic.: tous les traits ont porté sur moi.    - adhaeret altissimis invidia, Vell. 1, 9: l'envie s'attache à tout ce qui est grand.    - (ei) cognomen adhaeret, Hor. S. 2, 2, 56: le surnom lui est resté.    - nulli fortunae adhaerebat animus, Liv. 41, 20: son esprit ne s'attachait à rien.    - vineis modica silva adhaerebat, Tac. H. 2, 25: il y avait à côté des vignes un tout petit bois.    - vix extremum adhaesisti, Cic.: tu fus à grand peine nommé le dernier (à la questure).
    * * *
        Adhaereo, adhaeres, adhaesi, adhaesum, adhaerere. Caesar. Tenir, ou estre attaché et fiché à quelque chose, ou contre quelque chose, Prendre à quelque chose, S'attacher, S'accrocher.
    \
        Adhaerere lateri alicuius. Liuius. Estre tousjours aupres de luy, Luy tenir tousjours compagnie.

    Dictionarium latinogallicum > adhaereo

  • 13 inhaereo

    ĭnhaerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. - [st1]1 [-] rester attaché, fixé à, tenir à, adhérer à.    - [avec dat.] Cic. Div. 1, 114 ; Rep 1, 22 ; Tusc. 5, 69.    - tempore quo confundendis rebus Magnentius inhaerebat, Vell. 21, 13, 11: à l'époque où Magnence s'appliquait à tout bouleverser.    - semper alicui inhaerere, Ov. A. A. 3, 561: être toujours attaché à qqn.    - [avec ad] ad saxa inhaerere, Cic. Nat. 2, 39, 100: être fixé aux rochers.    - [avec in abl.] in visceribus inhaerere, Cic. Tusc. 4, 11, 24: être fixé dans les entrailles.    - absol. lingua inhaeret, Cic. Div. 2, 96: la langue est attachée [par le filet].    - avec acc. inhaerere laqueos, App. M. 8: rester pris dans des filets. [st1]2 [-] fig. tenir à, être inséparable, être inhérent.    - Cic. Tusc. 1, 33 ; Fin. 1, 68, etc.
    * * *
    ĭnhaerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. - [st1]1 [-] rester attaché, fixé à, tenir à, adhérer à.    - [avec dat.] Cic. Div. 1, 114 ; Rep 1, 22 ; Tusc. 5, 69.    - tempore quo confundendis rebus Magnentius inhaerebat, Vell. 21, 13, 11: à l'époque où Magnence s'appliquait à tout bouleverser.    - semper alicui inhaerere, Ov. A. A. 3, 561: être toujours attaché à qqn.    - [avec ad] ad saxa inhaerere, Cic. Nat. 2, 39, 100: être fixé aux rochers.    - [avec in abl.] in visceribus inhaerere, Cic. Tusc. 4, 11, 24: être fixé dans les entrailles.    - absol. lingua inhaeret, Cic. Div. 2, 96: la langue est attachée [par le filet].    - avec acc. inhaerere laqueos, App. M. 8: rester pris dans des filets. [st1]2 [-] fig. tenir à, être inséparable, être inhérent.    - Cic. Tusc. 1, 33 ; Fin. 1, 68, etc.
    * * *
        Inhaereo, inhaeres, inhaesi, inhaesum, inhaerere. Columel. Tenir à quelque chose, ou contre quelque chose, et prendre à icelle et s'attacher.
    \
        Illa patris ceruicibus inhaerebat. Plin. iunior. Accolloit son pere bien estroictement.
    \
        Inhaerebat oculis memoria imaginis. Plin. iunior. La memoire de l'image estoit tousjours devant mes yeulx.
    \
        Inhaerere vestigiis prioribus. Columel. Se tenir où on estoit paravant.
    \
        Inhaerere voluptatibus. Cic. Estre affiché aux voluptez.

    Dictionarium latinogallicum > inhaereo

  • 14 vena

    vēna, ae, f. [st1]1 [-] veine (t. d'anat.).    - Cic. Nat. 2, 139.    - alicujus venas incidere, Cic. Pis. 83: ouvrir les veines de qqn.    - venas interscindere, Tac. An. 15, 35 ; abrumpere Tac. An. 15, 59: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur].    - venas abscindere Tac. An. 15, 69 ; exsolvere Tac. An. 16, 17, etc.: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur]. [st1]2 [-] au plur. pouls.    - venas tentare (tangere): tâter le pouls.    - si venae conciderunt, Cels. 3, 5: si le pouls baisse (devient faible). [st1]3 [-] veine, filon de métal, mine.    - Cic. Nat. 2, 151; Juv. 9, 31. [st1]4 [-] canal d'eau naturel, veine d'eau.    - Hirt. G. 8, 43 ; Ov. Tr. 3,7, 16 ; Mart. 10, 30, 10. [st1]5 [-] uretère.    - Cels. 4, 1. [st1]6 [-] membre viril.    - Mart. 4, 66, 12 ; 6, 49, 2 ; 11, 16, 5 ; Pers. 6, 72. [st1]7 [-] veine du bois.    - Plin. 16, 184, etc.    - [de la pierre] Plin. 37, 91. [st1]8 [-] veine poétique, inspiration.    - Hor. P. 409 ; O. 2, 18, 10 ; Juv. 7, 53 ; Quint. 6, 2, 3. [st1]9 [-] le coeur, le fond d'une chose; la partie intime, l'essentiel: Cic. de Or. 1, 223 ;    - periculum autem residebit et erit inclusum penitus in venis atque in visceribus rei publicae, Cic. Cat. 1, 31: mais le péril subsistera, enfermé au fond des veines et des entrailles de la république (enfermé au cœur même de la république). [st1]10 [-] veines [siège de la vie pour les anciens], nerf, force, énergie.    - vino fulcire venas cadentes, Sen. Ep. 95, 22: soutenir par le vin les forces défaillantes.    - cf. Sen. Ben. 3, 9, 2; Hor. S. 2, 3, 153 ; 2, 4, 25 ; Ep. 1, 15, 18 ; Virg. B. 6, 15; Liv. 26, 14, 5; Plin. 23, 29; 23 35. [st1]11 [-] rangée d'arbres.    - Plin. 17, 76. [st1]12 [-] pores.    - Vitr. 5, 3, 1.
    * * *
    vēna, ae, f. [st1]1 [-] veine (t. d'anat.).    - Cic. Nat. 2, 139.    - alicujus venas incidere, Cic. Pis. 83: ouvrir les veines de qqn.    - venas interscindere, Tac. An. 15, 35 ; abrumpere Tac. An. 15, 59: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur].    - venas abscindere Tac. An. 15, 69 ; exsolvere Tac. An. 16, 17, etc.: s'ouvrir ou se faire ouvrir les veines [par ordre de l'empereur]. [st1]2 [-] au plur. pouls.    - venas tentare (tangere): tâter le pouls.    - si venae conciderunt, Cels. 3, 5: si le pouls baisse (devient faible). [st1]3 [-] veine, filon de métal, mine.    - Cic. Nat. 2, 151; Juv. 9, 31. [st1]4 [-] canal d'eau naturel, veine d'eau.    - Hirt. G. 8, 43 ; Ov. Tr. 3,7, 16 ; Mart. 10, 30, 10. [st1]5 [-] uretère.    - Cels. 4, 1. [st1]6 [-] membre viril.    - Mart. 4, 66, 12 ; 6, 49, 2 ; 11, 16, 5 ; Pers. 6, 72. [st1]7 [-] veine du bois.    - Plin. 16, 184, etc.    - [de la pierre] Plin. 37, 91. [st1]8 [-] veine poétique, inspiration.    - Hor. P. 409 ; O. 2, 18, 10 ; Juv. 7, 53 ; Quint. 6, 2, 3. [st1]9 [-] le coeur, le fond d'une chose; la partie intime, l'essentiel: Cic. de Or. 1, 223 ;    - periculum autem residebit et erit inclusum penitus in venis atque in visceribus rei publicae, Cic. Cat. 1, 31: mais le péril subsistera, enfermé au fond des veines et des entrailles de la république (enfermé au cœur même de la république). [st1]10 [-] veines [siège de la vie pour les anciens], nerf, force, énergie.    - vino fulcire venas cadentes, Sen. Ep. 95, 22: soutenir par le vin les forces défaillantes.    - cf. Sen. Ben. 3, 9, 2; Hor. S. 2, 3, 153 ; 2, 4, 25 ; Ep. 1, 15, 18 ; Virg. B. 6, 15; Liv. 26, 14, 5; Plin. 23, 29; 23 35. [st1]11 [-] rangée d'arbres.    - Plin. 17, 76. [st1]12 [-] pores.    - Vitr. 5, 3, 1.
    * * *
        Vena, venae. Plin. Veine.
    \
        Pulsus venarum. Plin. Le batement du pouls.
    \
        Trepidae venae. Ouid. Qui tressaillent et saultellent.
    \
        Concidere venae dicuntur. Celsus. Quand la force default à quelcun.
    \
        Exoluere venas. Tacit. Ouvrir les veines, Saigner.
    \
        Incidere venam, quod medici phlebotomare dicunt. Cicero. Saigner.
    \
        Venae naturaliter ordinatae. Celsus. Qui ne sont point plus esmues que de raison.
    \
        Pertundere venam. Iuuenal. Percer.
    \
        Reficere venas cadentes vino. Seneca. Refociller, Renforcir.
    \
        Cui non sit publica vena. Iuuenalis. Qui n'ha pas un style vulgaire.
    \
        Venas cuiusque generis hominum tenere. Cic. Congnoistre la nature.

    Dictionarium latinogallicum > vena

  • 15 inhaereo

    in-haereo, haesī, haesum, ēre, in od. an etwas hangen, stecken, schweben, kleben, angewachsen sein, I) eig.: angit inhaerens, Verg.: lingua inhaeret, klebt an, Cic.: inh. ad saxa, Cic.: tergo, Ov.: sidera sedibus suis inhaerent, Cic.: visceribus, Cic.: corpore, Verg. – II) übtr.: tergo, auf dem Nacken sitzen (bildl.), Liv.: u. so tergis fugientium, Curt.: alci semper, anhangen, treu ergeben sein, Ov.: studiis, Ov.: cogitationibus, nachhängen, Val. Max.: oculis, vor Augen schweben, Ov.: u. so oculis animisque, Vell.: in mentibus, haften, Cic.: virtutes voluptatibus inhaerent, haben stets ihre Wurzel im V., Cic.: inhaeret in visceribus illud malum, hat sich festgesetzt, Cic.: opinatio inhaerens, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inhaereo

  • 16 haereō

        haereō haesī, haesūrus, ēre    [HAES-], to hang, stick, cleave, cling, adhere, hold fast, be fixed, sit fast, remain close: lingua haeret metu, T.: terra radicibus suis: scalarum gradūs male haerentes, holding: Haerent parietibus scalae, V.: in equo, keep his seat: pugnus in malā haeret, T.: tergo volucres haesere sagittae, V.: haerens corona Crinibus, H.: leo haeret Visceribus, V.: os fauce cum haereret lupi, Ph.: haerentes litore naves, H.: in limine coniunx Haerebat, V.: gremio in Iasonis, O.: foliis sub omnibus, V.: duo turmae haesere, i. e. failed to break through, L.: oratio haeret in salebrā, i. e. is at a loss.—Fig., to hold fast, remain attached, be fixed, keep firm, adhere, inhere: cum illud dictum haerere debeat, hit the mark: in te haeret culpa, T.: scrupus in animis: quae mihi in visceribus haerent, i. e. fixed in my heart: mihi in medullis: hi in oculis haerebunt, i. e. be present: in te culpa, cleaves, T.: in eis poenis, incur: fama haesit ad metas, hung back: haereret illa rei p. turpitudo: infixus haeret animo dolor: haerent infixi pectore voltūs, V.: in voltu patris, gaze upon, O.: cui omnia vaenum ire in animo haeserat, S.: neu quid intercinat, Quod non haereat apte, i. e. finds its place, H.— To keep near, keep close, join, attach oneself, follow: apud Thaidem, T.: haeret pede pes, V.: in tergo, pursue closely, L.— To remain fixed, abide, continue, keep at, stick to: hic haereo: hic terminus haeret, is fixed, V.: sedibus in isdem, adhere to his purpose, V.: in praetorum tribunalibus, loiter: ut boni quod habeat, id amplectar, ibi haeream: macula haesura, lasting, Iu.— To stick fast, be brought to a stand, be embarrassed, be perplexed, be at a loss, hesitate, be suspended, be retarded: haereo Quid faciam, T.: haerebat in tabulis publicis reus: in multis nominibus: physici cum haerent aliquo loco, etc.: haeret, an haec sit, O.: haeres Et dubitas, Iu.: Hectoris manu victoria Graiūm Haesit, i. e. was retarded, V.: vox faucibus haesit, V.: in hac difficultate rerum consilium haeret, L.
    * * *
    haerere, haesi, haesus V
    stick, adhere, cling to; hesitate; be in difficulties (sticky situation?)

    Latin-English dictionary > haereō

  • 17 haereo

    haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n. [etym. dub.], to hang or hold fast, to hang, stick, cleave, cling, adhere, be fixed, sit fast, remain close to any thing or in any manner (class. and very freq., esp. in the trop. sense; cf. pendeo); usually constr. with in, the simple abl. or absol., less freq. with dat., with ad, sub, ex, etc.
    I.
    Lit.:

    ut videamus, terra penitusne defixa sit, et quasi radicibus suis haereat, an media pendeat?

    Cic. Ac. 2, 39, 122; so,

    terra ima sede semper haeret,

    id. Rep. 6, 18:

    linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,

    id. N. D. 2, 54, 135:

    scalarum gradus male haerentes,

    holding, adhering, id. Fam. 6, 7, 3; cf.:

    haerent parietibus scalae,

    Verg. A. 2, 442:

    haerere in equo,

    sit fast, keep his seat, Cic. Deiot. 10, 28;

    for which: nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 55:

    male laxus In pede calceus haeret,

    id. S. 1, 3, 32; cf. Quint. 11, 3, 144:

    haeret nonnumquam telum illud occultum,

    id. 9, 2, 75:

    pugnus in mala haeret,

    Ter. Ad. 2, 1, 17:

    haesitque in corpore ferrum,

    Verg. A. 11, 864;

    for which: tergo volucres haesere sagittae,

    id. ib. 12, 415; cf.:

    scindat haerentem coronam crinibus,

    Hor. C. 1, 17, 27; and:

    haerentem capiti cum multa laude coronam,

    id. S. 1, 10, 49:

    carinae,

    Ov. M. 8, 144:

    alae,

    id. ib. 12, 570:

    (fames) utero haeret meo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 16:

    haeret pede pes,

    Verg. A. 10, 361:

    ubi demisi retem atque hamum, quicquid haesit, extraho,

    Plaut. Rud. 4, 3, 45; cf.:

    os devoratum fauce cum haereret lupi,

    Phaedr. 1, 8, 4; and:

    graves currus illuvie et voraginibus haerebant,

    Curt. 8, 4:

    classis in vado haerebat,

    id. 9, 19:

    haerentes adverso litore naves,

    Hor. S. 2, 3, 205:

    gremioque in Jasonis haerens,

    Ov. M. 7, 66; cf.:

    haeret in complexu liberorum,

    Quint. 6, 1, 42;

    for which: Avidisque amplexibus haerent,

    Ov. M. 7, 143;

    cupide in Veneris compagibus haerent,

    Lucr. 4, 1113;

    for which: validis Veneris compagibus haerent,

    id. 4, 1204; and:

    (anulus) caecis in eo (lapide) compagibus haesit,

    id. 6, 1016:

    communibus inter se radicibus haerent,

    id. 3, 325; 5, 554:

    foliis sub omnibus haerent (Somnia),

    Verg. A. 6, 284:

    gladius intra vaginam suam haerens,

    Quint. 8 praef. §

    15: ipse inter media tela hostium evasit. Duo turmae haesere,

    i. e. failed to break through, Liv. 29, 33, 7:

    alii globo illati haerebant,

    id. 22, 5, 5.—
    b.
    Prov.
    (α).
    Haerere in luto, i. e. to be in trouble, difficulty:

    tali in luto haerere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 66 (for [p. 838] which:

    nunc homo in medio luto est,

    id. Ps. 4, 2, 28); cf. haesito, I.—In salebra: proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebra, runs aground, i. e. is at a loss, Cic. Fin. 5, 28, 84.—In a like sense,
    (β).
    Aqua haeret, the water (in the waterclock) stops; v. aqua.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to hold fast, remain attached or fixed, to keep firm, adhere:

    improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,

    Cic. Rep. 3, 16; cf.:

    infixus animo haeret dolor,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    haerent infixi pectore vultus,

    Verg. A. 4, 4:

    haerere in memoria,

    Cic. Ac. 2, 1, 2; cf.:

    quae mihi in visceribus haerent,

    i. e. firmly impressed upon my heart, memory, id. Att. 6, 1, 8; and:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerere,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    mihi haeres in medullis,

    id. Fam. 15, 16, 2:

    in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerere,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    hi in oculis haerebunt,

    i. e. will be always present, id. Phil. 13, 3, 5:

    in te omnis haeret culpa,

    adheres, cleaves, Ter. Hec. 2, 1, 32:

    ut peccatum haereat, non in eo, qui monuerit, sed in eo, qui non obtemperarit,

    Cic. Div. 1, 16, 30.—With dat.:

    potest hoc homini huic haerere peccatum?

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae (tuae)?

    id. Cat. 1, 6, 13:

    in quo (Caelio) crimen non haerebat,

    id. Cael. 7, 15:

    neque (possit) haerere in tam bona causa tam acerba injuria,

    id. Fam. 6, 5, 2: cum ante illud facetum dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur, must have hit (the figure being that of an arrow shot from the bow), id. de Or. 2, 54, 219: in quos incensos ira vitamque domini desperantes cum incidisset, haesit in iis poenis, quas, etc., fell into, incurred those penalties (the figure is that of a bird which is limed, caught), id. Mil. 21, 56:

    nec dubie repetundarum criminibus haerebant,

    Tac. A. 4, 19: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paulum haesit ad metas, hung back, was caught (the figure being taken from the race-course), Cic. Cael. 31, 75;

    v. meta: neu quid medios intercinat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte,

    i. e. fits, suits, Hor. A. P. 195.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of nearness predominating, to keep near or close to a person, to join or attach one's self to, to follow (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    perfice hoc Precibus, pretio, ut haeream in parte aliqua tandem apud Thaidem,

    may keep about her, Ter. Eun. 5, 9, 25; cf.:

    ego illum audivi in amorem haerere apud nescio quam fidicinam,

    Plaut. Ep. 2, 2, 7:

    haeres ad latus, omnia experiris,

    Cat. 21, 6:

    Antorem comitem, qui missus ab Argis, Haeserat Evandro,

    Verg. A. 10, 780:

    obtinenti Africam comes haeserat,

    Plin. Ep. 7, 27, 2; Quint. 1, 2, 10:

    Curtius Nicia (grammaticus) haesit Cn. Pompeio et C. Memmio,

    Suet. Gramm. 14.— Poet.:

    haeremus cuncti superis, temploque tacente Nil facimus non sponte deo,

    cling to, depend on, Luc. 9, 573.—Hence,
    b.
    In a bad sense: in tergis, tergis, in tergo, to hang upon one's rear, i. e. to pursue closely:

    haerebit in tergis fugientium victor,

    Curt. 4, 15 fin.:

    se cum exercitu tergis eorum haesurum,

    Tac. H. 4, 19:

    Haerens in tergo Romanus,

    Liv. 1, 14 11 Weissenb. (better than terga, the lect. vulg.).—
    2.
    With the idea of duration in time predominating, to remain fixed, to abide or continue anywhere, to keep at, stick to any thing (class.):

    metui, ne haereret hic (Athenis),

    Ter. Ad. 3, 3, 49:

    in obsidione castelli exigui,

    Curt. 5, 3, 4:

    circa muros unius urbis,

    id. 4, 4; cf.:

    circa libidines,

    Suet. Aug. 71: volitare in foro, haerere in jure ac praetorum tribulibus, to go loitering or dangling about, Cic. de Or. 1, 38, 173: et siccis vultus in nubibus haerent, hang upon, i. e. remain long looking at, Luc. 4, 331; cf.:

    vultus, dum crederet, haesit,

    id. 9, 1036:

    haerere in eadem commorarique sententia,

    Cic. Or. 40, 137; cf.:

    mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, ibi habitem, ibi haeream,

    id. de Or. 2, 72, 292:

    quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis?

    id. Or. 15, 49:

    equidem in libris haereo,

    id. Att. 13, 40, 2; cf.:

    valde in scribendo haereo,

    id. ib. 13, 39, 2:

    plurima sunt, nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    lasting, durable, Juv. 14, 2.—
    3.
    With the idea of hindrance to free motion predominating, to stick fast, be brought to a stand-still, to be embarrassed, perplexed, at a loss, to hesitate, to be suspended or retarded (class.).
    (α).
    Of persons:

    haerebat nebulo: quo se verteret, non habebat,

    Cic. Phil. 2, 29, 74; cf.:

    haerebat in tabulis publicis reus et accusator,

    id. Clu. 31, 86:

    cogitate in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium: ceteros profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 23:

    in multis nominibus,

    id. N. D. 3, 24, 62:

    in media stultitia,

    id. Tusc. 3, 28, 70; cf.:

    isti physici raro admodum, cum haerent aliquo loco, exclamant, abstrusa esse omnia, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    in quo etiam Democritus haeret,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    at in altero illo, inquit, haeres. Immo habeo tibi gratiam. Haererem enim, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    in ceteris subvenies, si me haerentem videbis,

    id. Fin. 3, 4, 16:

    quid machiner? quid comminiscar? haereo,

    Plaut. Capt. 3, 3, 17; id. Merc. 3, 4, 15; 4, 3, 38; 24; cf.:

    aut quia non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    haesit circa formas litterarum (puer),

    Quint. 1, 1, 21; cf. id. 1, 7, 35:

    haeres et dubitas,

    Juv. 3, 135; 6, 281.—
    (β).
    Of things:

    nunc homo in lutost. Nomen nescit: haeret haec res,

    i. e. is perplexing, cannot be explained, Plaut. Ps. 4, 2, 28; id. Amph. 2, 2, 182; id. Trin. 4, 2, 59; cf.: occisa est haec res;

    haeret hoc negotium,

    id. Ps. 1, 5, 8:

    nec umquam tanta fuerit loquendi facultas, ut non titubet atque haereat, quotiens ab animo verba dissentiunt,

    Quint. 12, 1, 29:

    Hectoris Aeneaeque manu victoria Graiūm Haesit,

    i. e. was retarded, Verg. A. 11, 290; cf.:

    constitit hic bellum fortunaque Caesaris haesit,

    Luc. 7, 547:

    cum in hac difficultate rerum consilium haereret,

    Liv. 26, 36, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > haereo

  • 18 inhaereo

    ĭn-haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n., to stick in, to stick, hang, or cleave to, to adhere to, inhere in.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    sidera suis sedibus inhaerent,

    Cic. Univ. 10:

    animi, qui corporibus non inhaerent,

    id. Div. 1, 50, 114:

    visceribus,

    id. Tusc. 2, 8, 20:

    constantior quam nova collibus arbor,

    Hor. Epod. 12, 20:

    occupati regni finibus,

    Vell. 2, 129, 3:

    prioribus vestigiis,

    i. e. continues in his former path, Col. 9, 8, 10:

    cervice,

    Ov. M. 11, 403.—
    (β).
    With ad and acc.:

    ad saxa inhaerentes,

    Cic. N. D. 2, 39, 100.—
    (γ).
    With in and abl.:

    in visceribus,

    Cic. Tusc. 4, 11, 24:

    in rei natura,

    id. de Or. 2, 39, 163.—
    (δ).
    With dat.:

    conjux umeris abeuntis inhaerens,

    Ov. Tr. 1, 3, 79:

    pectoribus nostris,

    id. ib. 1, 6, 3:

    tergo,

    id. M. 9, 54. —
    (ε).
    Absol.:

    linguae,

    Cic. Div. 2, 46, 96: inhaesuro similis (canis), as if about to hang on the hare, i. e. to fasten on her, Ov. M. 1, 535:

    dextram amplexus inhaesit,

    Verg. A. 8, 124. —
    II.
    Trop., to cling to, adhere to, engage deeply or closely in; to be closely connected with, etc.; with in and abl.:

    inhaeret in mentibus quoddam augurium,

    is inherent in our minds, Cic. Tusc. 1, 15, 33.— Absol.:

    opinatio inhaerens et penitus insita,

    Cic. Tusc. 4, 11, 26.—With dat.:

    virtutes semper voluptatibus inhaerent,

    are always connected with, id. Fin. 1, 20, 68:

    vultibus illa tuis, tanquam praesentis inhaeret,

    she hangs upon your features, gazes at, Ov. Tr. 4, 3, 19:

    pectoribus tu nostris inhaeres,

    id. ib. 1, 6, 3:

    oculis animisque,

    Vell. 1, 14, 1:

    paene stulta est inhaerentium oculis ingeniorum enumeratio,

    that are before the eyes, plainly to be seen, id. 2, 36, 3:

    illa meis oculis species abeuntis inhaeret,

    Ov. H. 2, 91:

    excidere proxima, vetera inhaerere,

    Quint. 11, 2, 6:

    memoriae inhaerent fidelius quae, etc.,

    id. 10, 6, 2: scio memoriae tuae preces nostras inhaerere, Plin. et Traj. Ep. 12, 1: studiis, to apply one ' s self to, Ov. Tr. 3, 7, 11:

    studio operatus inhaesi,

    id. M. 8, 865:

    semper alicui,

    to be always about one, id. A. A. 3, 561:

    Lysippum statuae unius lineamentis inhaerentem, inopia exstinxit,

    constantly intent upon, Petr. 88:

    conpendendis rebus pertinaciter inhaerere,

    to be obstinately bent on, Amm. 21, 13, 11.—With acc.:

    pejores inhaesimus laqueos,

    App. M. 8, p. 209.

    Lewis & Short latin dictionary > inhaereo

  • 19 adhaereo

    ad-haereo, haesī, haesum, ēre
    1) держаться (за что-л.) (alicui rei, in aliquā re, редко aliquid), быть прикреплённым
    2)
    а) прилегать, покрывать (sudor adhaeret ovibus V; pallium humerum adhaeret Tert); застревать, засесть ( in visceribus C); задерживаться, оставаться, не покидать (stativis castris a. T); быть близким, держаться близко, льнуть, не отставать
    a. in corpore suo Sen — зависеть от потребностей тела, но
    б) сопутствовать, быть неразлучно связанным (altissimis invidia adhaeret VP)
    cui canis cognomen adhaeret H — к которому пристало прозвище «собака»
    3) примыкать, быть приверженным ( cultu — dat.— Christiano Amm)
    4) находиться близко, быть смежным, граничить, примыкать ( continenti L)

    Латинско-русский словарь > adhaereo

  • 20 exeo

    ex-eo, iī (īvī), itum, īre
    1) выходить, уезжать (ex urbe Pl, Ter и ab urbe C; domo Cs; ad pugnam L)
    de и ex navi C, Nep, тж. e. in terram Cвыйти (высадиться) на берег
    e. in turbā Pt — затеряться в толпе; но
    2) вытекать, течь ( sanguis e visceribus exit C); втекать, впадать ( Nilus in mare exit O); разливаться ( amnis exit V)
    e. de (ex) vitā Cумереть
    exiisse ex (de) potestate (sc. mentis) C — помешаться, но
    a, de и ex potestate alicujus e. Dig — выйти из под чьей-л. власти
    e. in aliquem St — гневно обрушиться на кого-л.
    5) становиться известным, распространяться (fama exit Nep; libri exeunt C)
    6) вырастать ( folia a radīce exeunt PM); получаться ( currente rotā urceus exit H); происходить (potest ex casā vir magnus e. Sen)
    7) проходить, истекать, быть на исходе
    8) делать отступление, отклоняться в речи ( in aliquam rem Q)
    9) возноситься, подниматься, возвышаться (ad auras, ad caelum V; in altitudinem PM)
    10) простираться, длиться, продолжаться ( supra mille annos Sen)
    12) уклоняться, избегать ( tela corpore atque oculis vigilantibus V)
    in a exeuntia nomina Q — слова, оканчивающиеся на a

    Латинско-русский словарь > exeo

См. также в других словарях:

  • visceribus — The bowels and other internal organs …   Ballentine's law dictionary

  • ex visceribus — /eks vasehrabas/ From the bowels. From the vital part, the very essence of the thing. Ex visceribus verborum, from the mere words and nothing else …   Black's law dictionary

  • ex visceribus — /eks vasehrabas/ From the bowels. From the vital part, the very essence of the thing. Ex visceribus verborum, from the mere words and nothing else …   Black's law dictionary

  • expositio quae ex visceribus causae nascitur, est aptissima et fortissima in lege — /ekspazish(iy)ow kwiy eks vasehrabas koziy nabsatar est aeptisama et fortisama in liyjiy/ That kind of interpretation which is born [or drawn] from the bowels [or vitals] of a cause is the aptest and most forcible in the law …   Black's law dictionary

  • expositio quae ex visceribus causae nascitur, est aptissima et fortissima in lege — /ekspazish(iy)ow kwiy eks vasehrabas koziy nabsatar est aeptisama et fortisama in liyjiy/ That kind of interpretation which is born [or drawn] from the bowels [or vitals] of a cause is the aptest and most forcible in the law …   Black's law dictionary

  • ex visceribus — From the bowels; from the vitals …   Ballentine's law dictionary

  • ex visceribus testamenti — From the vitals of the will, that is, from the whole will; a rule of construction. Homer v Shelton, 48 Mass (2 Met) 194, 213 …   Ballentine's law dictionary

  • Expositio, quae ex visceribus causae nascitur, est aptissima et fortissima in lege — That interpretation which springs from the essence of a cause is the most apt and the most powerful in law …   Ballentine's law dictionary

  • PILA — I. PILA apici obelisci, in Campo Martio, addita a Manilio Mathematico, cuius vertice umbra colligeretur in ipsa pila, occurrit apud Plin. l. 36. c. 10. Ei (obelisco) qui est in Campo Divus Augustus addidit mirabilem usum, ad deprehendendas Solis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • UNICORNU — Graec. Μονόκερως dicitur. Cuiusinodi animalium septem species Viti eruditi observârunt, prae aliis Dalechampius in Plin Rhinoceros piscis plerumque in Rubro mari capitur, et vix aliud tributi genus ab incolis illius tractus Abyssinorum Regi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VISCERA — Graece σπλάγχνα, Veteribus proprie, quidquid inter cutem et ossa, seu quidquid sub corio est, ut ait Servius, ad illud l. 1. Aen. v. 215 Tergora diripiunt costis, et Viscera nudant. Unde visceratio, ἡ κρεωδαισία, de qua postea: et viscera membra… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»